میوه خشک میوه ای است که تقریباً تمام محتوای آب آن از طریق انواع روش های خشک کردن برداشته شده است. در طی این فرآیند میوه جمع می شود و یک میوه خشک کوچک و پرانرژی باقی می ماند.
کشمش رایج ترین نوع است و پس از آن خرما ، آلو خشک ، انجیر و زردآلو قرار دارد. انواع دیگری از میوه های خشک نیز در دسترس هستند -گاهی اوقات به شکل شیرینی (روکش شده با شکر)- اینها شامل انبه ، آناناس ، موز و سیب و توت فرنگی است.
میوه های خشک را می توان برای مدت زمان طولانی تری نسبت به میوه های تازه حفظ کرد و می تواند یک میان وعده مفید باشد ، به ویژه در سفرهای طولانی که یخچال وجود ندارد.
میوه خشک بسیار مقوی است. یک قطعه میوه خشک تقریباً همان مقدار مواد مغذی میوه تازه را دارد اما در بسته بندی بسیار کوچکتر غلیظ شده است. از نظر وزنی ، میوه های خشک تا 3.5 برابر فیبر ، ویتامین ها و مواد معدنی میوه های تازه را دارند. بنابراین ، یک وعده می تواند درصد زیادی از مقدار توصیه شده روزانه ویتامین ها و مواد معدنی را تأمین کند. میوه های خشک به طور کلی حاوی مقدار زیادی فیبر هستند و منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، هستند.
چندین مطالعه نشان داده است افرادی که میوه خشک مصرف می کنند ، در مقایسه با افرادی که میوه خشک نمی خورند ، وزن کمتری دارند .